Computerclub Houthem
Uitgelicht!
Dit zijn de stukjes van de leden van de CCH die in de Nieuwbrieven geplaatst zijn.
Publicatie: Stukje van Ingrid Franssen - ten Boske (66) Nieuwsbrief maart 2018 Beste clubleden, Van Liesbeth kreeg ik als eerste het schrijversstokje. Ik vind het een leuk idee van haar, dus ik doe er graag aan mee en ik hoop dat veel leden met mij ook een keer het schrijversstokje aannemen. Ik ben ruim een jaar lid van de computerclub en het bevalt mij steeds beter. Helaas heb ik nogal wat lichamelijke ongemakken waardoor ik vaak niet in staat ben om naar de clubdag te komen. Maar de keren dat ik geweest ben voelde ik mij er steeds wat meer ‘thuis’. En ik probeer er zo vaak ik kan bij te zijn. Ik woon ondertussen al weer 22 jaar in Houthem en ik heb allerlei werkzaamheden gedaan. Zo heb ik gewerkt met verstandelijk gehandicapten bij ‘Op de Bies’ in Langraaf, heb ik een  Gastouderbureau geleid voor een Kinderdagverblijf en ik ben voor verschillende stichtingen voorzitter geweest. Ook heb ik meerdere jaren in de Cliëntenraad van Zorgcentrum Vroenhof gezeten. Nu ben ik gepensioneerd en door mijn gezondheidsproblemen ben ik niet meer instaat om veel te doen. Af en toe ben ik creatief bezig. Soms schilder ik of maak ik 3D kaarten. Gelukkig vind ik het ook leuk om op de computer bezig te zijn. Wat ik heel leuk vind is het maken en bijhouden van Websites. Ik had gehoopt dat er meer leden zouden zijn die dat doen, maar alleen Liesbeth bleek zich daarmee bezig te houden. Dat resulteerde erin dat we samen aan de slag zijn gegaan om de site van de club in een nieuw jasje te steken. Daarvoor komt Liesbeth één middag in de week bij mij en dan werken we samen en vergeten helemaal de tijd! Ondertussen is zij zo enthousiast dat zij ook bezig is aan een eigen Website. Eigenlijk ben ik ook heel benieuwd wat andere leden het leukst vinden om op de computer te doen. Ik loop wel eens rond en kijk bij deze en gene. Het zou misschien leuk zijn als meer leden eens rondliepen en eens bij elkaar gingen kijken. Zodat je niet alleen ziet wat degenen die naast je zitten doen, maar ook eens ziet waar anderen mee bezig zijn. En misschien is er iemand die het ook leuk lijkt om een website te maken? Nog even geduld en dan kan Liesbeth daar misschien een workshop over geven! Hiermee weten jullie nu een klein beetje meer van mij. Ik zou het leuk vinden om ook een beetje meer van jullie te weten. En daarvoor geef ik het stokje door aan Henk Vossen.
Publicatie: Stukje van Henk Vossen (74) Nieuwsbrief april 2018 Beste clubleden, Via Liesbeth Louwen, maar vooral op aandringen van Ingrid Franssen, de vorige schrijver van een stukje voor de nieuwsbief van CCH, zal ik een korte blik in mijn leven geven. Ik ben nu enkele jaren lid van de computerclub, en het klinkt misschien raar, maar de uren dat ik er ben zijn voor mij meestal enige rustige uren in mijn soms nog wel hectische bestaan. Ik ben geen computerfanaat, maar verbreng er toch veel uren per week aan door. Ik ben geboren einde 1943 in Valkenburg in de Plenkertstraat tegenover het oude Protestantse Kerkje in de Plenkertstraat, jongste kind uit het gezin Vossen, een nestje vosjes met 6 kinderen, voor mijn ouders natuurlijk een hele bedoening om dit alles een beetje in het gareel te houden, maar wij hebben een onbezorgde en fijne jeugd gehad. Na de Mulo, de school was vlak naast ons huis, werkte ik 6 jaar bij de toenmalige Rotterdamsche Bank, Nieuweweg in Valkenburg. Ik vertrok in 1967 naar Amsterdam, ik kon er bij een bank aldaar ongeveer 100 gulden bruto méér verdienen, een kapitaal in die tijd. Het avontuur trok mij ook wel. In Amsterdam was er toen al veel reuring, de studenten kwamen in opstand, (Maagdenhuisbezetting enz.), en voor mij was de grote stad natuurlijk een andere wereld dan wat ik gewend was, nooit veel verder geweest dan Maastricht, ik had broederdienst, dus die wereld was ook aan mij voorbijgegaan. De jaren 70 en 80 waren voor iedereen een tijd van bloei en vooruitgang, ik werd al snel procuratiehouder, (wie kent het woord überhaupt nog?), en zodoende ging het financieel goed, maar een normale wonig  was er voor mij als vrijgezel ook toen niet te krijgen, een zolderkamer van 5 vierkante meter was 7 jaren mijn deel. Helaas was ik geen echte student, wel enkele bankcusussen, maar verder stortte ik mij in het uitgaansleven, maakte kennis met het leven zoals dat gaat in een grote stad, maar deed hierdoor vooral veel mensenkennis op door op te trekken met bijna alle mensen uit de hele wereld die maar een gesprek met mij wilden aangaan. Een hechte vriendenclub trok jarenlang zijn sporen door Amsterdam, met zijn ups en downs die daar bij horen. Begin jaren 70 kreeg ik via via een kleine bovenwoning  aan een mooie gracht vlak bij het Centraal Station, natuurlijk een pure luxe vanaf een zolderkamer. In 1980 kocht ik een huis in Heerhugowaard, toevallig leerde ik in die periode  mijn huidige partner kennen.  Het werd op en neer pendelen naar Amsterdam. Wij gingen samenwonen en namen al snel het besluit geen kinderen meer te nemen, wij vonden het in de Kalverstraat en elders al druk genoeg. De tegenslag sloeg toe in 1990, (HV toen 46 jaar), toen de bank waar ik werkte werd verkocht en wij allemaal ontslagen werden, ruim 100 mensen kwamen op straat te staan, een nieuwe baan zou voor mij geregeld worden in Rotterdam, mooi niet dus, de gang naar de rechtbank volgde, duur van procederen bijna 2 jaar. Omdat ik geen werk meer vond in de bankwereld, besloten wij in Alkmaar een horecazaak over te nemen, helaas bleek dat moeilijk vol te houden, hard en lang werken en weinig financieel resultaat. Na 2 jaar verkochten wij de zaak weer. Om een lang verhaal kort te maken, ik vond nog werk in de beveiliging. Als ik op mijn leeftijf nog ergens veel levenservaring heb opgedaan, is het in die laatste periode van mijn werkzame leven geweest. Ik maakte kennis met de drugswereld en asielzoekersindustrie, ik zou er een boek over vol kunnen schrijven. In 2005 stierf plotseling de zus (61) van mijn partner, zij hadden een innige band en haar overlijden kwam keihard bij ons binnen. Wij verkochten binnen een half jaar ons huis, stopten met werken en verhuisden naar Limburg, de tijd tot mijn pensioen bekostigden wij zelf met de opbrengst van ons huis. Van onze hobby, wandelen, genieten wij tot op heden nog bijna dagelijks. Ook werd ik lid bij diverse verenigingen en stichtingen om mijn tijd nuttig te besteden. Mijn voornaamste bezigheid is thans mijn voorzittersschap van de Stichting Struikelstenen Valkenburg, de stichting die inmiddels alle 42 Joodse slachtoffers van de Holocaust middels een z.g. ‘Stolperstein’ in Valkenburg herdenkt. De in Valkenburg bekende ex-journalist en schrijver Jan Diederen heeft over het Joodse leven in Valkenburg een interessant boek geschreven: ’42  Joodse Valkenburgers opgepakt en vermoord’. Het boek is voor een zacht prijsje alsnog te koop. Verder ben ik nog druk bezig binnen Stichting Sjaasbergergank – Stichting In onsen Lande van Valckenborgh en bij de Wandelvereniging Vilt. Daar tussendoor moet ik ook nog wandelen en af en toe tijd vinden om een pilsje te drinken, een mens heeft het er maar druk mee. Bovenstaand is geen ‘computerverhaal’ geworden, daar heb ik niet zo heel veel verstand van, ik ben al blij dat dit verhaal op papier staat. Ik wens jullie allen nog vele gezonde jaren toe. Met vriendelijke groeten, Henk Vossen Prinses Christinalaan 3 6301 VV Valkenburg a/d Geul Tel. 043-4511312
Ik ben Nico Rokx, Deze foto is genomen tijdens een vakantie in Potugal samen met mijn vrouw Tony 10 jaar lid van CCH Computer Club Houthem met plezier maar met nog weinig kennis van de mogelijkheden van een Computer. Daarom ook lid, want op de clubdag kan ik iedere keer weer via vragen iets meer te weten te komen over mijn computer. Op die clubdag helpt iedereen je met je probleem of wijst je de juiste weg, iedereen helpt iedereen en iedere clubdag kom ik met plezier naar Houthem, ook al moet dat nu met 30 km per uur. Tot ziens groet Nico
Publicatie: Stukje van Nico Rokx Nieuwsbrief Juli 2018 Beste clubleden, Ik heb het stokje overgenomen van Henk Vossen, maar moet het nog doorgeven op de a.s. clubdag.
Me and the computerclub! Beste allemaal van de computerclub. Deze maand aan mij de eer om een stukje te schrijven voor de nieuwsbrief. Ik ben Jeanny Cobben-Heusschen en woon  met mijn man Harry in Berg en Terblijt. We hebben samen 2 prachtige zoons, 1 prachtige schoondochter en  sinds ongeveer 1 maand een prachtige kleinzoon!! Ik ben al 11 jaar, met veel plezier, lid  van de computerclub.  Toen ik in 1974 stopte met werken omdat onze zoon geboren werd, deed de computer  net zijn intrede in het bedrijf waar ik werkte  en miste ik dus die aansluiting. Die computer had de grootte van een héél grote tafel. Alleen de grotere bedrijven en banken “gingen over” op computer. Toen wij in 1990 een eigen caravanverhuurbedrijf opstarten, ging nog “alles” per telefoon, met  elektrische  typemachine en fax. Al vlug werd er over gegaan op computer. Ik herinner me nog de floppy’s en het programma WP enz. enz.  Ik viel er middenin en probeerde  zoveel mogelijk “kennis uit de boeken te halen”. Veel administratieve programma’s. Moeilijk hoor! De cursussen van de computerclub bleken een uitkomst en nog steeds. Ook de maandelijkse clubdag natuurlijk. Er valt voor mij nog een boel te leren. Voor de toekomst hoop ik meer tijd te krijgen om  ook leuke “dingen” te gaan doen met de computer. Tot ziens allemaal, JeannY
Publicatie: Stukje van Jeanny Cobben Nieuwsbrief september 2018
Publicatie: Stukje van Will Nabben Nieuwsbrief oktober2018
Door Jeanny Cobben is het stokje om een stukje voor de nieuwsbrief te schrijven aan mijn doorgegeven. Ik was verheugd om haarv hier te treffen bij de computerclub, ik heb het genoegen gehad meerdere jaren met haar echtgenoot Harry te mogen werken en samen te werken in het bedrijfsoverlegorgaan van het onderhouds bedrijf voor treinen van de Nederlandse Spoorwegen. Even over mijzelf, Ik ben Will Nabben, bouwjaar 1954, ik ben 41 jaar getrouwd met Maria, heb 2 dochters, 2 schoonzoons en woon in Meerssen. Ik ben vanaf november 2017 l;id van de computerclub, na mijn bezoek aan de opendag was het mij duidelijk dat dit geen technische hoogstandjes club was, die aan computers deed sleutelen en het maar steeds over Bites en Megabites had, maar een gezellige groep waar je niet afgerekend werd op dingen die je niet kon of wist op computergebied. Nu ik enkele maanden lid ben weet ik zeker dat ik de goede beslissuing genomen heb, het is er altijd gezellig en je leert elken maand wat bij, niet iedereen weet alles maar alles wat iedereen weet wordt gedeeld en niet alleen op computergebied. Ik verheug mij elke maand weer op de clubdag. Hopelijk tot de volgende clubdag
Publicatie: Stukje van Giel Habets (20 Oktober 2018) Goedemiddag leden van de computerclub. Sinds twee maanden ben ik ook lid van de Computerclub in Houthem. Mijn naam is Giel Habets en ik woon al ruim dertig jaar in Houthem aan het Goudennrood. Met mijn pensioen in het vooruitzicht  krijg ik meer tijd voor een nieuwe hobby. Er is intussen wat tijd verstreken sinds ik op de commodore computer  spelletjes programmeerde. Die werden in die tijd nog opgeslagen op een cassettebandje. O je als je niet voldoende doorgespoeld had als je je nieuwe werk wilde opslaan. De laatste tijd heb ik gemerkt dat ik steeds meer een gebruiker wordt van de huidige computer. Bij elke nieuwe installatie zit ik wel weer met nieuwe problemen. Met mijn lidmaatschap hoop ik wat problemen op te lossen en de indruk te krijgen dat ik niet alleen ben met mijn computerproblemen.  Ook wil ik wat vrijer te worden in het durven downloaden van nieuwe toepassingen. Nu overheerst het gevoel:Blijf er van  af want het werkt nu! In deze tijd ontkom je niet meer aan de computer als hulpmiddel al was ik daar geen voorstander van. Maar sinds een van mijn dochters naar Curaçao verhuist is ben ik blij met de nieuwe sociale media. Zo heb ik het lang uitgehouden zonder mobiele telefoon maar nu zie ik de voordelen van appen en facetimen. Wie weet worden we weer net zo enthousiast over de mogelijkheden als vroeger. Ik ben benieuwd wie de volgende is Giel